Ξάφνου
σκίζεται στα δυο ο ουρανός
πέφτει μια μεγάλη καρπαζιά
μεγάλη
χάνεις τον κόσμο
γύρω σου πετάνε πουλάκια ακούς
πουλάκια
Παρά ταύτα
να εννοήσεις δεν εννοείς
Τον πάπα
τι κι αν είχες πιάσει από τ’ αρχίδια
κορόιδο, φάε αρχίδια τώρα
Κόρη
σινάμενη κουνάμενη
έρχεται με την ποδιά μήλα γεμάτη
μήλα μοιράζει και φιλιά
σ’ όλους αδιακρίτως
(επαναλαμβάνω)
σ’ όλα τα μπατίρια
κορόιδο, εσένα όμως τίποτα
Τα ρέστα σου
κορόιδο, φτάνουν δε φτάνουν
να σου φυτέψω τώρα δα μια σφαίρα στο δοξαπατρί
αλλά και πάλι, τίποτα να εννοήσεις δεν
Πηγή: Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Οροπέδιο” Τόμος 1 – Τεύχος 4 – Χειμώνας 2007-2008, (σελ. 501).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου