Γιώργος Καραβασίλης -Τα κομμάτια μου

Καλύμνου 3 αφήναμε πίσω τις ράγες, έναν ουρανό
κρεμασμένο στις κάπνες, χωρίς διαλείμματα.
Σειρήνες σχολάσματος, κλάξον, θείτσα μου.
Σαββατόβραδο 19. Κορίτσια τις έκτακτες στιγμές
τους, κοπελιές ξεφυλλισμένες. Σκόνη, σινιάλα
με τα μάτια-κάποιο σύννεφο. Ο Θόδωρος ο ταξιτζής
ο Μαρκεζινικός που πέθανε λευχαιμικός.
Μπάμπης σε δυό καρέκλες, «Έθνος εξαιρετικά».
Το '45 κάπνιζα τουμπεκί με τη Βέμπο στον Κολωνό
Καλύμνου 3. Χωρίσαμε ένα δειλινό. Μαύρο πανταλόνι,
καφέ σακάκι. Ψυχραιμία.
Η Ματούλα γέννησε και πέθανε. Ούζο
Και ξεπέρασμα ποδηλάτου. Σαββατόβραδο 19.
Φωνάζουμε τη νύστα απ’ το πρωί στο καπελάδικο
με τα σπασμένα φινιστρίνια. Βαλσάκι από ραδιόφωνο
dethola. Το πιάνο απ’ την Κορώνη στο μπαξέ.
Ακούς τη μούχλα των υφαντουργείων; Καλύμνου 3.
Μούγκρισμα τραμ. Στους τοίχους ακόμα
Λευτεριά και άλλα τερπνά. Αν είναι. Ραπτομηχανές
Σίγγερ. Σαββατόβραδο 19. Χορός οι
πουτάνες στα σκαλοπάτια. Μ’ ένα ρεμπέτικο καταπίνεις
το εργοστάσιο. Χασαποταβέρνα «Το Μαράκι».
Είχε κι εκείνος μιαν αγάπη και την έχασε.
Μ’ ένα κατοστάρι πίνεις φεγγαρόφωτο.
Καλύμνου 3. Τσιγαριά. Πουθενά. Ασφάλεια.
Φουγάρα. Ταβάνι. Κλωστές. Σκαλοπάτι. Φεγγίτες.
Σπάσιμο. Μιστός. Σαββατόβραδο 19.
Καλύμνου 3, Σαββατόβραδο, 19 Μαρτίου 1955