Ήθελα να ‘μουν σκύλος
σε ξέφραγη αυλή να παριστάνω
τον πεθαμένο με τα πόδια ανάσκελα
να γλείφω τα αχαμνά μου με σπουδή
να ζητιανεύω με ξελιγωμένο βλέμμα
την τελευταία μπουκιά στο λαδόχαρτο
να μπαινοβγαίνω σε ανοιχτές πόρτες
να τους αφήνω να με πείθουν πως με θέλουν
να μάθω να ξεχωρίζω το ξουτ από το ουστ
να τους κάνω χαρούλες όταν έρχονται
να κάνω πως δεν καταλαβαίνω
όταν με διώχνουν
κι ας τους ακούω τελευταία
να ψάχνουν κλειδαριά για την αυλή
μπορεί να θέλουν να με
κρατήσουν μέσα
Ο αφρός του αλατιού /εκδόσεις Τύρφη 2020
Ελενη Γιασεμακη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου