Δημήτρης Δούκαρης-τρία ποιήματα

Το ερημικό σώμα ΙΙ

Σώμα μου ερημικό
σαν την παραλία
του Albertville:
μια σειρά ξερά δέντρα,
μια σειρά κλειστά σπίτια
καμιά σειρά άνθρωποι,
πουθενά˙
και μονάχα
η απέραντα σιωπηλή
λίμνη στον ορίζοντα,
ο απότομος ήλιος
να έρχεται και να φεύγει
τυραννικά,
το αμέτοχο φεγγάρι
ν' ανεβαίνει ψηλά
κι ύστερα να πέφτει,
πίσω από τους λόφους,
χαμηλά.

*

Η Τεράστια Νύχτα

Τόσο τεράστια πάλι η Νύχτα
τριγύρω μου· και τα βήματά μου,
δίχως ίσκιους,
μέσα στη Νύχτα·
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
τεράστιο σαν τη Νύχτα
αλλά όμορφο σαν Εσένα·
ένα ποίημα για τα πειστικά
και καθαρά μάτια σου·
παντού αιωρούνται τα μαλλιά σου·
τόσο τεράστια πάλι η Νύχτα
και τα ζωντανά σχήματα
της απουσίας σου, τεράστια
σαν τη Νύχτα

*

Στην ακροθαλασσιά

Μια μέρα όλα θα τα σκεπάσει
το αλμυρό νερό
κι εσένα με τα πλεχτά μαλλιά σου
στον ούριο άνεμο,
κι έμενα που φυτεύω με ταραχή
μέσα στην άμμο
στολίδια απ’ την ανάσα σου,
και απ’ το πρόθυμο δέρμα σου
εφτά ολόσωμες βιβλικές χώρες
με τα εφτά αρχιτεκτονικά τους θαύματα
ολοζώντανα να θροούν τριγύρω σου,
σπαρταριστές σκιές
στο μυθικό δέρμα σου,
στην ακροθαλασσιά —
μια μέρα τα χέρια σου
μέσα στα χέρια μου
ανελέητα,
μια μέρα το πρόσωπο σου
στο πρόσωπο μου
απεγνωσμένα·
μιαν άλλη μέρα, μιαν άλλη
όταν όλα θα τα σκεπάσει
το αλμυρό νερό.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10205847008787918&set=a.2420316460824&type=3&theater