Τέλλος Άγρας-«Ἦρθες.. »

Ἦρθες γλυκό παιδί κι ἀγέρισες τό σπίτι.

Κι εἶσαι τά γειτονίστικα, τ᾿ ἁπλά ντυμένη,

μοσχοβολάει ἀπάνω σου τό φρέσκο τσίτι,

πού ἀρχίζει στίς γραμμές σου ἀνάρια νά βαθαίνει.

Τῆς νειότης, τό γυμνό, γλυκοπροβάλλει

τό χέρι, ἀναβρυτό ἀπ᾿ τό νῶμο σου καί κάτω.

Δυό ἰσόμετρες κολόννες πού ἔχουν τό κεφάλι -

πλασμένες μέ κερί, μέλι γλυκό γεμᾶτο.

Μέλι γλυκό παιδί, πού ἦρθες κι ὁλόστητη στέκεις,

κεφάλι, κόρφοι, γόνατα, στέρεες πατοῦσες,

μαλλιά κυματερά, πού πίσω τ᾿ ἀναπλέκεις,

καί μάτια, πού ἀπ᾿ τό στόμα κάλλιο θά λαλοῦσες,

εἶσαι νά σ' ἀγαποῦν μέ τῆς νιότης τήν τρέλλα,

μέ τόν τρεχούμενο τόν ἥλιο ἀπά στά στάχυα,

μέ τό γαρύφαλλο ψιλή-ψιλή νταντέλλα,

μέ τοῦ Μαγιοῦ τό σύννεφο στά βράχια.

Μά ἐγώ; ποὖναι ἡ χαρά μου, ἡ δύναμη κι ἡ νίκη;

Τά μάτια, τά μαλλιά, τό τραγούδι, τό πάθος;

Ἄχ, τί ντροπή, τί πόλεμος, τί καταδίκη,

ἄχ, ἄφταιγο παιδί, δικό μου εἶναι τό λάθος!

Τήν ἀλήθεια, τήν ξέρω -ὅμως δέν κάνω βῆμα·

θά τή μάθεις κι ἀσύ: μά ἀκοῦς; μέ δίχως βιάση.

Ἀπονήρευτη ἐσύ, στό λαιμό μου τό κρῖμα

-νά σ᾿ ἀγαπῶ μ᾿ ἐκεῖνα πού ἔχω χάσει.

Τέλλος Ἄγρας, ἀπό τή συλλογή «Τριαντάφυλλα μιανῆς ἡμέρας», ἐπιμέλεια Κώστας Στεριόπουλος, Φέξης, Ἀθήνα 1965, σ. 127.