Ζωή Καρέλλη-Πεπρωμένο

Συμπυκνωμένη ύλη των χρόνων του παρελθόντος,
με τι θ’ αναλύσουμε την απίθανη ουσία;

Γλοιώδης συρροή από τις αναμνήσεις,
δεν ξεκολλά από τη γεύση που κατέχουμε.

Να μεταχειριστούμε ό,τι μας δίνεται,
να χειριστούμε τον εαυτό μας στην προϋπόθεσή του.

Άναυδη θέληση, ανυπολόγιστης ολκής αλήθεια,
ό,τι αποζήσαμε, κατόπιν, ό,τι ζήσαμε, σέρνουμε.

Βάρος αλάθητο, ευθύνες μέλλοντος που δεν υπάρχει
προϋπάρχει η λέξη του εαυτού μας
στην πυκνή της ύλης σιωπή.

«Κουράσθηκε η θέληση
η επιθυμία μάς αποφεύγει».

Είναι σχεδόν παρελθόν
το μέλλον που έρχεται.
Το πρόσωπό μας είναι γνωστόν
που θαρθεί, το γνωρίζουμε,
διαρκώς το ίδιο συνθέτουμε,
δεν προσθέτουμε ήχο.
Στέκεται σύμβολο
διαλεγμένο απ’ τους φόβους μας,
ασπίδα η έκφρασή μας,
δίχως ελπίδα
δεν φοβάται κανείς το παρόν
που επέρχεται σαν
το μέλλον επιστρέφει σχεδόν.

Από τη συλλογή Πορεία (1940) της Ζωής Καρέλλη

Πηγή: Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη, τόμος πρώτος (1940-1955) [Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 1973]

Αναδημοσίευση από:https://thepoetsiloved.wordpress.com/tag/zoe-karelli-course-1940/page/2/