Λοιπόν, τα τινάξω. Και τότες
τ’ άγαλμά μου θα στήσουν
Και πλατεία Μπασιάκου θα πουν
την πλατεία Αμερικής.
«- Καλέ, τ’ είναι τούτος;»
«- Ποιητής!»
«- Τί μου λες!» – τα χαμίνια
θα μου ’χουν λέει τη μύτη κόψει
φτερά θα μ’ έχουν λέει γαλοπούλας στολίσει.
Κι’ ωϊμέ, ωϊμένα, χώρια από την καλή μου
την Ωραία Κοιμωμένη
Οι στεναγμοί μου θα ραγίζουν την πέτρα.
Λοιπόν, το σκάσω. Μια νύχτα
του φεγγαριού θα πάρω τη στράτα.
Να λείπει η δόξα!
Στ’ απαυτά μου η Αμερική!
Εγώ – την Ωραία Κοιμωμένη μου και… ξερό ψωμί.
Πηγή:https://exitirion.wordpress.com/2020/06/17/teo-basiakos-7-gallika-tragoudia/?fbclid=IwAR3_cvX0UriloE1OBq2px6V5gww7l1QXuq8MYSK0qSezbo4WG589mRhyf_4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου