Ο χτύπος της καρδιάς
Αισθάνομαι ένα μαγευτικό
τρικύμισμα μέσα μου,
μια ευδαιμονία τρυφερότατη
για το αίμα που έχυσα
για δίκαιους αλλά και γι’ άδικους λόγους,
για τα σωστά μου και για τους παραλογισμούς μου,
τώρα που ορίζεται και για μένα
η τελευταία λεπτή γραμμή,
η τύχη του άστρου της ανάμνησης
και του τρόπου που γράφεται η ζωή.
(‘Όταν όμως θα έχω ξεχάσει τα πάντα
και θα μ’ έχουν ξεχάσει όλοι
και θα ’χουν στερέψει τα δάκρυα
αυτών που θα εξακολουθούν να ζουν
θα ξέρω πάρα πολύ καλά
και θα ξέρεις
ότι οργάνωνες τις υποθέσεις μας
και τους τρόπους της αναφοράς μας
και τους ρόλους μας στον κόσμο
με τον χτύπο της καρδιάς,
ότι
εσύ ήσουν
η μόνη
αληθινή).
τρικύμισμα μέσα μου,
μια ευδαιμονία τρυφερότατη
για το αίμα που έχυσα
για δίκαιους αλλά και γι’ άδικους λόγους,
για τα σωστά μου και για τους παραλογισμούς μου,
τώρα που ορίζεται και για μένα
η τελευταία λεπτή γραμμή,
η τύχη του άστρου της ανάμνησης
και του τρόπου που γράφεται η ζωή.
(‘Όταν όμως θα έχω ξεχάσει τα πάντα
και θα μ’ έχουν ξεχάσει όλοι
και θα ’χουν στερέψει τα δάκρυα
αυτών που θα εξακολουθούν να ζουν
θα ξέρω πάρα πολύ καλά
και θα ξέρεις
ότι οργάνωνες τις υποθέσεις μας
και τους τρόπους της αναφοράς μας
και τους ρόλους μας στον κόσμο
με τον χτύπο της καρδιάς,
ότι
εσύ ήσουν
η μόνη
αληθινή).
Δημήτρης Κονιδάρης (1945-)
(Από την ποιητική συλλογή "Ο χτύπος της καρδιάς",Έψιλον 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου