Το ν’ αγαπάς μια γυναίκα είναι να ξεφεύγεις από το θάνατο,
ν’ αποσπάσαι από τούτη τη γήινη ύπαρξη-
σαν λάμψεις κεραυνών ο ένας μες στην ψυχή του άλλου,
να είστε ξαπλωμένοι μαζί, να ακούτε και να ονειρεύεστε,
ν’ αποσπάσαι από τούτη τη γήινη ύπαρξη-
σαν λάμψεις κεραυνών ο ένας μες στην ψυχή του άλλου,
να είστε ξαπλωμένοι μαζί, να ακούτε και να ονειρεύεστε,
να λικνίζεστε απαλά με τα δέντρα τη νύχτα,
να φιλάτε ο ένας τον άλλον και να ορμάτε ο ένας στον άλλο,
σ’ ένα βλεφάρισμα του ματιού να στέκεστε ο ένας πλάι στον άλλο στις δυσκολίες,
να πέφτετε και ν’ ανασηκώνεστε έκπληκτοι.
να φιλάτε ο ένας τον άλλον και να ορμάτε ο ένας στον άλλο,
σ’ ένα βλεφάρισμα του ματιού να στέκεστε ο ένας πλάι στον άλλο στις δυσκολίες,
να πέφτετε και ν’ ανασηκώνεστε έκπληκτοι.
«Κοιμάσαι ήδη;» ρωτώ, αλλά δεν απαντά.
Άφωνοι, ξαπλωμένοι σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον:
δυο ψυχές γεμάτες ως το χείλος με θλίψη.
Άφωνοι, ξαπλωμένοι σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον:
δυο ψυχές γεμάτες ως το χείλος με θλίψη.
Μακριά είναι ο κόσμος, που δεν μπορεί να μας αγγίξει,
κοντά είναι τ’ αστέρια, που γητεύουν στη λάμψη τους.
Είναι σαν να ’μαι νεκρός και να την έχω πίσω αφήσει.
κοντά είναι τ’ αστέρια, που γητεύουν στη λάμψη τους.
Είναι σαν να ’μαι νεκρός και να την έχω πίσω αφήσει.
ED. HOORNIK (1910-1970)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου