Όταν η νύχτα φεύγει, κι είναι
το χάραμα τόσο κοντά
που τα κενά σχεδόν αγγίζεις-
ώρα να στρώσεις τα μαλλιά,
να ετοιμάσεις τα λακκάκια,
και νʼ απορήσεις τι να ήσαν
τα γηραιά, ξεθωριασμένα
μεσάνυχτα και σε φόβισαν.
Από το βιβλίο «Το Μέγα Ύδωρ», μετάφραση-πρόλογος Διονύσης Καψάλης, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου