Jorge Luis Borges-«New England, 1967»

NEW ENGLAND, 1967

Των ονείρων μου οι μορφές τώρα έχουν πια αλλάξει:
τα κόκκινα τα σπίτια πάνε πλάι-πλάι·
των φύλλων ο περίλεπτος ο μπρούντζος πάει
με τη χειμερινή και ξύλινη άγια τάξη.

Σαν την εβδόμη ημέρα ο κόσμος είναι πάλι
καλός. Σαν σουρουπώνει, πάντα μένει κάτι
σχεδόν ανύπαρκτο: ένα θάρρος που ’χει μάτι
θλιβό – και Αγία Γραφή και μάχες σού υποβάλλει.

Σε λίγο πρόκειται (μας λένε) να χιονίσει·
Ολόγυρά μου η Αμερική με περιμένει,
μα νιώθω στη βραδιά που πέφτει να προβαίνει

το σήμερα βραδύ, το χτες σαν νά ’χει σβήσει.
Μπουένος Άιρες, δικός σου στρατοκόπος
είμαι εγώ, δίχως τί και πώς και πότε: ασκόπως!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Πηγή: https://www.facebook.com/yorgos.kentrotis/posts/2221811851480519