Emily Dickinson- (The World—feels Dusty, 491)

O Κόσμος—μοιάζει Σκονισμένος
Σα σταματάς για να Πεθάνεις—
Γυρεύεις—τότε—τη Δροσιά—
Με τις Τιμές—δε θ’ ανασάνεις —



Σαν Ξεψυχάς—δε θες Σημαίες—
Μόνο το πιο μικρό Ριπίδι
Που όμως Δροσίζει—σα Βροχή—
Αν Χέρι φίλου το αναδεύει—



Εκεί θα είμαι να Φροντίσω
Όταν θα ’ρθεί η δική σου Δίψα—
Και Βάλσαμα από την Ύβλα—
Πάχνες της Θεσσαλίας, θα σου φέρω

Έμιλυ Ντίκινσον (1830-1886)


ΠΗΓΗ: «44 ποιήματα και 3 γράμματα», Έμιλυ Ντίκινσον – ανθολόγηση: Ερρίκος Σοφράς, μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς | Το Ροδακιό, 2005.