Πάνος Θασίτης- «Ελληνικά»

«νηρόν» ύδωρ μη ειπής, αλλά «πρόσφατον» ακραιφνές»

«συκχαίνομαι» τω όντι ναυτίας άξιον τούνομα,

αλλ’ ερείς «βδελύττομαι» ως Αθηναίος…

το μεν «μάγειρος»δόκιμον, το δε «μαγειρείον» ουκέτι

Φρύνιχος 200μ.Χ.

Οχι φτωχός, αλλ’ άπορος ή πιο καλά βιοπαλαίων

ή εκείνο το έξοχο, το τέλειο, τ’ αρνητικό μη πλούσιος

                                                                – το κυριολεκτικό.

Ούτε ψεύτης – ακούγεται άσχημα, ενοχλεί – αλλά μη λέγων την αλήθειαν – όλη,

μη ευθύς, μη αυθορμήτως ομιλώντας τέλος πάντων,

 ή – γιατί όχι; – και σκεπτικιστής

 και το πολύ-πολύ και μόνον εν εσχάτη ανάγκη ανειλικρινής.

Κι αντί το βάρβαρο χυδαίο εκείνο κλέφτης

όχι με απολύτως καθαράς τας χείρας πες

όχι – με τ’ αυστηρά τ’ απόλυτα τα μέτρα, τ’ απάνθρωπα στο

                                                                                            κάτω-κάτω –

 ανιδιοτελής, όχι αρνητής – ανθρώπινο – των εγκοσμίων.

Τι πλούτο έχει η γλώσσα μας.

 Τι θησαυρός αυτά τα ελληνικά

Πάνος Κ. Θασίτης (1923, Μόλυβος - 21 Αυγούστου 2008, Θεσσαλονίκη)

Πηγή: https://atexnos.gr/ellinika/