Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη -«Να σε ξεχάσω πρέπει»

ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΡΕΠΕΙ

Για κάθε λέξη
που κυλά απ’ τα χείλη σου
ένας άστεγος ζητιανεύει.

Φορά τ’ αποφόρια
της νεκρής μας αγάπης

παραπατά σκοντάφτοντας
σ’ απόηχους σπαραγμού

και στα πικρά του χέρια
κρατά μπουκάλι
με το κρασί της λήθης.

Να σε ξεχάσω πρέπει.

Μα κρυώνω.

Στο χώμα μπρούμυτα κείτομαι
κι η γη είν’ ολάκερη σπαρμένη με μαχαίρια.

Αυτός ο πόνος
που μου ξεσχίζει τα σωθικά
σαν ένα γιγάντιο άροτρο
μ’ οργώνει.

Την ψυχή μου θερίζει.

Την κομματιάζει.

Τη μοιράζει σε δεμάτια .

Σπόρια σταριού η ψυχή μου
αλέθεται σε μύλο βαρύ, πέτρινο.

Κονιορτοποιείται.

Αλεύρι γίνεται.

Πλάθεται σε ψωμί για πεινασμένους.

Η αγάπη μου,
δε σου’ φτανε για να χορτάσεις...

-------------------------------------------------
Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη
''Όνειρα ασύνορα''2008
Λογοτεχνικός Σύνδεσμος Ηρακλείου