Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2024

Ζήσιμος Λορεντζάτος - Ποιήματα

 Οι βυζαντινοί καλόγεροι και ασκητές από δρόμους που δεν
καταλάβαιναν οι άλλοι
πήρανε το σώμα του θεού και το ξαπλώσανε πάνω στον
επιτάφιο της ζωής τους
Και πίσω απ’ τα συντρίμμια της Ελλάδας τον Εβραιοχριστιανισμό τα Ερμητικά και το πέταμα του Πλωτίνου
Για να ξαναπιάσει το σκοινί που κρέμονταν από τον
ουρανό μονάχα αφηρημένα
δίχως το καράβι του κόσμου να ξανασκίσει τις θάλασσες
με του θεούς δεμένους στα πανιά του
 
(Ποιητική συλλογή Μικρά Σύρτις, Ποίηματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
Ξέρω ένα βουνό στη μέση της αιώνιας θάλασσας
ασάλευτο όπως το Μερού
που κρατάει σε κίνηση τον αχαλίνωτο κόσμο των
φαινομένων
ώσπου να ξαναπαρουσιαστούνε μια μέρα οι Προφήτες.
 
(Ποιητική συλλογή Μικρά Σύρτις, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
El gallo
 
Αυτός ο πρώτος πετεινός ο νυχτοποδαράτος
Με τα μπλιμπλιά με τα λεριά και με τα φυσεκλίκια του
Με όλα του δάσους τα κλαριά και με της θάλασσας τα
φύκια.
 
(Ποιητική συλλογή Μικρά Σύρτις, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
Σε καρβουνίδι ανήλιαγο και καταχνιές
Που κόλλησαν στον ουρανίσκο μιας παλιάς καμπάνας
 
Σφυρίζει αργά στη θολωμένη ψυχρά του απογεύματος.
[…] Ώσπου να βγεις απ’ το δεινό σου αγώνα
Θάλασσα πικροθάλασσα Μεσόγειο
Με δυο λευκά πανιά της καλοσύνης
Πηγή του μέτρου γαλανή μου ισότητα.
 
(Ποιητική συλλογή Μικρά Σύρτις, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
Στον κόσμο αυτό σα θα τελειώνεις πρέπει να πλαγιάσεις
Κοντά στη γης, κοντά στη θάλασσα να ξαποστάσεις
Που ο βόγγος της φτάνει μακριά καθώς χωνεύουν στον
ορίζοντα
Σύννεφα και πανιά στη (τα σύννεφα πανιά στον ουρανό
Σύννεφα τα πανιά στη θάλασσα) και δως του ακούγεται
ψαροστεφανωμένη
Να κοσκινίζει με βρόντο τα χαλίκια της.
 
(Συλλογή, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
Ήταν ο γέρος αψηλός, ασίκης
Και το κορίτσι αγέρινο, ξανθό.
Το κύμα φρέσκο η θάλασσα μεγάλη
Πρίμα ο καιρός-Στην κρατερή σου αγκάλη
Σκέπασέ με του λέει να ζεσταθεί.
 
 
(«Κάβο Γκρόσσος»,  Συλλογή, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).
 
 
Απάνω απ’ τα κεφάλια μας
Κοιμάται απέραντος και φρόνιμος ο ουρανός
Αλλά στα πόδια μας (ένα με του Ποιητή τα σπλάχνα)
Η θάλασσα η πολυφιδού που να ησυχάσει!
 
(«Τετράστιχο», Συλλογή, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 2006).

Πηγή: https://www.fractalart.gr/zisimos-lorentzatos/

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου