Καθάρισε τα φασολάκια. Τά ’βαλε στη φωτιά να βράσουν.
Βγήκε για λίγο στο χαγιάτι. Αγνάντεψε έτσι, χωρίς λόγο,
κάτω στη θάλασσα. Πολύ γαλάζια, - δεν το’χε προσέξει.
Έλυσε αφηρημένη την ποδιά της. Την ακούμπησε στα κάγκελα.
Μπαίνοντας πάλι στο διάδρομο, ένιωσε στους ώμους της
τις δυο φαρδειές παλάμες του καλοκαιριού. Την έρριξε χάμου.
Το φως, το φως, - της έλεγε στ’ αυτί. Το φως,- πώς της μιλούσε.
Σήκωσε υπάκουα τα πόδια της. Πλάϊ, στην κουζίνα
ακούγονταν τα φασολάκια που έβραζαν, ενώ η ποδιά της
ανέμιζε έξω στο χαγιάτι σα μικρή, παγκόσμια σημαία.
Από τη συλλογή : «Θερινό Φροντιστήριο» (1953-1964)
Πηγή: Ποιήματα, Τόμος Δ’, σελ 65, Εκδόσεις, ΚΕΔΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου