Ο
δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
π' απλώνεται γύρω
σα δίχτυ χαράς
Ο δρόμος προς
την αγάπη
είναι νυχτερινός
πηγαίνει ψηλά
και φτάνει
εκεί όπου
το μπλε
του κοβαλτίου
κι ακόμη και το κίτρινο
– του καδμίου –
δεν είναι πια τα χρώματα
με τα οποία
βάφω
τις ζωγραφιές μου
αλλά λεπτές
μουσικές
άρπας,
κινύρας
και
σείστρων
φυγής!
Σείστρων
φυγής,
σιγής,
γης
Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου