Czesław Miłosz-Ένα Τραγούδι για το Τέλος του Κόσμου

Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος
Μια μέλισσα κυκλώνει ένα τριφύλλι,
Ένας ψαράς μπαλώνει ένα ιριδίζον δίχτυ.
Χαρούμενα δελφίνια πηδάνε στο νερό,
Νεαρά σπουργίτια παίζουνε κοντά στο λούκι
Και το δέρμα του φιδιού είναι χρυσό όπως πάντα.

Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος

Γυναίκες περπατάνε στα λιβάδια κάτω απ’ τις ομπρέλες τους,

Ένας μέθυσος αποκοιμιέται στο γρασίδι,

Μανάβηδες φωνάζουνε στο δρόμο

Κι ένα κίτρινο ιστιοφόρο πλησιάζει ένα νησί,

Η φωνή ενός βιολιού αντηχεί μες στον αέρα

Κι οδεύει σ’ έναν έναστρο ουρανό.

Κι εκείνοι που περίμεναν βροντές και αστραπές

Απογοητεύτηκαν.

Κι εκείνοι που περίμεναν σαλπίσματα αρχαγγέλων και οιωνούς

Δεν το πιστεύουν πως συμβαίνει τώρα.

Όσο το φεγγάρι και ο ήλιος θα ‘ναι εκεί ψηλά,

Όσο η μέλισσα θα επισκέπτεται ένα λουλούδι,

Όσο θα γεννιούνται βρέφη ροδαλά

Κανείς δεν θα πιστέψει ότι συμβαίνει.

Μονάχα ένας γέρος ασπρομάλλης, που προοριζόταν για προφήτης

Κι εντούτοις δεν είναι προφήτης, γιατί είναι πολυάσχολος,

Επαναλαμβάνει ενώ δένει τις ντομάτες του:

Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου,

Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου.

Μετάφραση: Χάρης Γαρουνιάτης.