Πάντα τη θάλασσα, άνθρωπε λεύτερε, θ' αγαπάς!
Αυτή είν' ο καθρέφτης σου· κοιτάζεις τους βυθούς σου
στο κύλισμα τ' ατέλειωτο του κύματος, κι ο νους σου
κλείνει κι αυτός την πίκρα τής αβύσσου τής βαθιάς.
Σ' αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει·
να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό,
και της καρδιάς σου η τρικυμία καμιά φορά ησυχάζει,
τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό.
Είστε κ' οι δυο σας σκοτεινοί κι απόκρυφοι· κανείς,
ω άνθρωπε, δε μέτρησε την άπατη άβυσσό σου·
κανείς δεν ξέρει, ω θάλασσα, τον πλούτο τον κρυφό σου,
τόσο με ζήλια κρύβετε τα μυστικά σας σεις!
Κι όμως, νά που αναρίθμητους αιώνες στη ζωή,
ο ένας τον άλλον άφοβα κι ανήλεα πολεμάτε,
τόσο κ' οι δυο σας τη σφαγή, το θάνατο αγαπάτε,
ω πολέμαρχοι αιώνιοι, ω αμείλικτοι αδερφοί!
Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης
Απ' το βιβλίο: Σαρλ Μπωντλέρ - Τα Άνθη τού Κακού, εκδόσεις γράμματα, σελ. 51
Αυτή είν' ο καθρέφτης σου· κοιτάζεις τους βυθούς σου
στο κύλισμα τ' ατέλειωτο του κύματος, κι ο νους σου
κλείνει κι αυτός την πίκρα τής αβύσσου τής βαθιάς.
Σ' αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει·
να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό,
και της καρδιάς σου η τρικυμία καμιά φορά ησυχάζει,
τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό.
Είστε κ' οι δυο σας σκοτεινοί κι απόκρυφοι· κανείς,
ω άνθρωπε, δε μέτρησε την άπατη άβυσσό σου·
κανείς δεν ξέρει, ω θάλασσα, τον πλούτο τον κρυφό σου,
τόσο με ζήλια κρύβετε τα μυστικά σας σεις!
Κι όμως, νά που αναρίθμητους αιώνες στη ζωή,
ο ένας τον άλλον άφοβα κι ανήλεα πολεμάτε,
τόσο κ' οι δυο σας τη σφαγή, το θάνατο αγαπάτε,
ω πολέμαρχοι αιώνιοι, ω αμείλικτοι αδερφοί!
Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης
Απ' το βιβλίο: Σαρλ Μπωντλέρ - Τα Άνθη τού Κακού, εκδόσεις γράμματα, σελ. 51
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου