Κώστας Καρυωτάκης - [Όλα τα πράγματά μου...]

Όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως
να 'χω πεθάνει πριν από καιρούς.
Σκόνη στη σκόνη εγέμισεν ο τόπος,
και γράφω με το δάκτυλο σταυρούς.

Όλα τα πράγματά μου αναθυμούνται

μιαν ώρα που περάσαμε μαζί,

σ' εκείνη τα βιβλία μου λησμονούνται,

σ' εκείνη το ρολόι ακόμα ζει.

Ηταν ευτυχισμένη κείνη η ώρα,

ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό.

Εχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα,

κι έμεινε το παράθυρο κλειστό.

Κανένας, ούτε ο ήλιος, πια δε μπαίνει.

Το ερημικό μου σπίτι αντιβοεί

στην ώρα κείνη ακόμα, που σημαίνει,

αυτή μονάχα, βράδυ και πρωί.

Δεν ξέρω δω ποιός είναι τώρα ο τόπος, δεν ξέρω ποιός χαράζει τους σταυρούς, κι όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως να ’χω πεθάνει πριν από καιρούς.

ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (1896-1928)

( Ελεγεια και Σατιρες - 1927 )