Κώστας Κουκούλης-Δύο ποιήματα

---------------------------------

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ Ι

Με κάτι φθαρμένες εικόνες απ’ τη Βίβλο

στη μνήμη – αυτές που, μικρός, άκουγα

να μου διηγιέται η μάνα μου

χωρίς προσπάθεια ιδιαίτερη να με μυήσει

σε αλήθειες «θείες».

Παραμένω μέχρι στιγμής, άθρησκος και άθεος.

Παρ’ ολ’ αυτά με πίστη.

Σαν ένα παραμύθι μακρινός

εκείνος ο κατακλυσμός.

Και το περιστεράκι που κόμισε, λέει,

κλαδί ελιάς στο Νώε,

ψόφιο.

Και από τότε, ουτ’ ένα άγγελμα, μητέρα.

Ουτ’ ένα άγγελμα.

___________________

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΙΙ

Όταν καμιά φορά ο πατέρας μου, μικρόν,

μ’ έστελνε να ρίξω ένα γράμμα

στο πλησιέστερο γραμματοκιβώτιο, αστειευόμενος

μού έλεγε, πως, ρίχνοντας το γράμμα

από το ένα άνοιγμα, μπορώ να λάβω αμέσως

την απάντηση από το άλλο.

Και μένω ως τα τώρα, από την άλλη τη μεριά

και περιμένω.

Ακόμα, καμιά απάντηση, πατέρα. Καμιά.

--------------------------------------------------------------------

(Κώστας Κουκούλης: ΜΕΣΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ,1986)

Πηγή: Αντλήθηκε από το προφίλ του Χρήστου Τουμανίδη