Γεννιέται ο άνθρωπος κι ο ήλιος γίνετ’ αμέσως πάθος
ο ποιητής έχει ένα δρόμο σαν όνειρο μαύρο χαμογελαστό
έχει ένα βέβαιο δρόμο
τόπους-τόπους αγκάθια
τόπους-τόπους ωραία χαλιά
π’ ο άτυχος τα ματώνει.
Κι όταν ο ήλιος πέσει στις θνητές κορφές
αρχίζουν τ’ άστρα. Εκεί του δρόμου η τέλεψη
πάλι μια γέννα μάς προσμένει.
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/oi-poiites-mas-gia-tous-poiites/ ]
ο ποιητής έχει ένα δρόμο σαν όνειρο μαύρο χαμογελαστό
έχει ένα βέβαιο δρόμο
τόπους-τόπους αγκάθια
τόπους-τόπους ωραία χαλιά
π’ ο άτυχος τα ματώνει.
Κι όταν ο ήλιος πέσει στις θνητές κορφές
αρχίζουν τ’ άστρα. Εκεί του δρόμου η τέλεψη
πάλι μια γέννα μάς προσμένει.
(Από τη συλλογή «Η έλαφος των άστρων», 1962. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Νίκος Καρούζος, Τα Ποιήματα Α’ 1961 – 1978», εκδ. Ίκαρος, 1993)
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/oi-poiites-mas-gia-tous-poiites/ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου