Με νυχτοφάναρα και κατσαβίδια και γερμανικά κλειδιά, διαρρηγνύει ποιήματα
λέξεις των άλλων εκκωφαντικές, μηνύματα και ύφος αβρών αίλουρων ποιητών.
Εισέρχεται όταν κοιμούνται οι στίχοι τους, τους απαλλοτριώνει μαργαριτάρια
συνδυασμού νοημάτων, φθόγγων και ήχων ποιητικών, τα συμμαζεύει στο πουγκί
τα ανακατεύει τα χαράματα και βγάζει δικές του εβδομάδες και μήνες.
Ανακατεύει χρώμα με στίχους κι αλκοολούχες λέξεις, την αιθυλική του θλίψη
τόπους που έζησε στο παρελθόν, και προσπαθεί να ξαναδεί μες στην ομίχλη
όταν περνάνε τα μεσάνυχτα, συνδυάζει πρόσωπα κήπους σκάλες και σταθμούς
γιγαντοοθόνες στο μυαλό του προβάλλουν
ρίμες κι ακατονόμαστα συμπλέγματα ποιητικά
και το πρωί καταλήγει στην ασφάλεια ομολογώντας τη διαρκή του θλίψη.
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]
Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου