Ανδρέας Αγγελάκης-Κι ο ποιητής

Κι ο ποιητής αποδέχεται τον κλήρο του
όπως οι κοινοί θνητοί,ευνουχίζει τον ταύρο,
κουρεύει την αδελφή του, προσπαθεί
ν' αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα των καιρών διαβάζο-
ντας εφημερίδες,
μεγαλώνει στον κήπο του φακές κι αναστενάζει.
Έχει καλά ταχτοποιήσει την ημέρα του.
Όταν γδυθεί όμως και μείνει με το φανελάκι σε άδειο δωμάτιο,
μπρος στον καθρέφτη, κλείνει τα μάτια και περιμένει
τους καλεσμένους του, τα οικεία πρόσωπα, λεπρούς με την
καλύπτρα
καλά κατεβασμένη, πόρνους, γριές φιλάργυρες με πουγκί
σφιχτά
στο στήθος, δωσίλογους, ριψάσπιδες, κοπρόφιλους με το φαϊ
τους.
Ρίχνει την κουρτίνα ν' αρχίσουν το παιχνίδι.
Αυτός ο ερμαφρόδιτος κοινωνεί μαζί τους τα άχραντα

Ανδρέας Αγγελάκης, Οι εφιάλτες, 1974.