Τζον Χουαρίστι-Επίσκεψη

Όταν θα έρθει η ώρα, μην κάνεις φασαρία καμιά.
Το πολυθόρυβο σπίτι
θα ξεχάσει, μόλις φύγεις, τα βήματά σου
σαν άσχημο όνειρο που λησμονιέται.

Δεν μετράει η αγάπη ούτε αν υπομονετικά
της αφοσιώθηκες.
Ν’ απομακρυνθείς σιωπηλά
με ήπιο τρόπο.

Ανάμεσα στους ένοικους, κάποιος ενηλικιώνεται·
γι’ αυτόν προστάτεψες το οίκημα,
τους τοίχους και τα ψηλά παράθυρα,
εκεί που το διάτρητο φως αρχίζει να μπαίνει
κάθε πρωί.

Αυτή είναι η συνήθεια:
να παραμείνεις δεν ήταν στο συμβόλαιο
κι αναγκαστικά πρέπει να φύγεις
(έτσι ή αλλιώς
δεν σκεπτόσουνα να μείνεις για πολύ καιρό).



Μετάφραση: Νίνα Αγγελίδου


[Περιοδικό Η Λέξη, τεύχος 180, Απρίλιος-Ιούνιος 2004]