Μίλτος Σαχτούρης - Η λησμονημένη

I Δεν είναι αυτό το αυλάκι αυλάκι αίματοςδεν είναι αυτό το πλοίο πλοίο θύελλαςδεν είναι αυτός ο τοίχος τοίχος ηδονήςδεν είναι αυτό το ψίχουλο ψίχουλο γιορτής δεν είναι αυτός ο σκύλος σκύλος λουλουδιώνδεν είναι αυτό το δέντρο δέντρο ηλεχτρικόδεν είναι αυτό το σπίτι σπίτι δισταγμού Δεν είναι η λευκή γριά γριά ετοιμοθάνατη Είναι μια κουταλιά γλυκό κρασί δύναμη χαράς για τη ζωή της λησμονημένης II Η λησμονημένη ανοίγει το παράθυροανοίγει τα μάτια τηςκάτω περνούνε φορτηγά με μαυροφορεμένεςπου δείχνουνε το φύλο τους γυμνό με οδηγούς μονόφθαλμους που βλαστημάνετο χριστό της και την παναγία τηςοι μαυροφορεμένες θέλουν το κακό τηςκι ας της πετάνε τα ματωμένα τους γαρίφαλααπ’ τον αναβρασμό του κήπου της ηδονής τους απ’ την εξάτμιση της μπενζίνας μέσα στο σύννεφο του καπνούοι οδηγοίσκίζουν το σύννεφο και τηνε κράζουν πόρνηόμως αυτή είναι μια θλιμμένη παναγιάμε τον αγαπημένο της μέσα στα εικονίσματα έτσι όπως τον φύλαξε ο χρόνοςμε τα κεριά όλων των προδομένωνπου βάδισαν στο θάνατο ανάμεσα στις μαργαρίτες και τα χαμομήλιαμε βάγιες δούλους κι αστέρια του βουνούμε σπαθιά που κόβανε λαιμούς και φοινικόδεντρα III Η λησμονημένη απλώνει τ’ άσπρο χέρι τηςπαίρνει όμως ένα χρωματιστό γυαλί και τραγουδάει—Σε φωνάζω όχι μέσα από τ’ όνειροαλλά μέσα από τα συντρίμμια των πολύχρωμων αυτών γυαλιώνμα συ όλο φεύγεις τώρα ναι με φοβίζει αληθινά το πρόσωπό σουόσο και να τα ταιριάζω τα σπασμένα αυτά γυαλιάδε μπορώ πια να σ’ αντικρίσω ολάκεροκάποτε φτιάχνω μόνο το κεφάλι σουανάμεσα σε χίλια άλλα άγρια κεφάλια που μ’ αποξενώνουν άλλοτε μοναχά τ’ αγαπημένο σώμα σουανάμεσα σε χίλια άλλα κορμιά ακρωτηριασμέναάλλοτε πάλι μοναχά το ευλογημένο χέρι σουανάμεσα σε χίλια άλλα χέρια τεντωμέναπου παιδεύουν τα πόδια μου κάτω απ’ τα φουστάνια μου μου δένουν τα μάτια με τα μαύρα μαντίλια τουςμε προστάζουν να περπατήσω να μη γυρίσω πίσω το κεφάλι μουνα δω τα μάτια σου να θρυμματίζονται IV Η λησμονημένη μέσα στο βυθό του νικηφόρου ύπνου τηςκρατώντας ένα μήλο στο δεξί της χέρι τ’ άλλο χαϊδεύοντας τη θάλασσα ξεδιπλώνει ξάφνου τα ωραία μάτια τηςείναι μονάχα μια πνοή ένας βρόντος κανονιούείναι ο ποδηλατιστής η αγαπημένη του κι η ανθοδέσμηείναι ο βόγκος της καρδιάς καπνός των ορυχείωντο μίσος τα κορμιά που σμίγουνε με λύσσα και βυθίζονται είναι ένα τρομερό φιλί στα σύνορα της ηδονήςπου βρίσκονται σπαρμένοι μες στις παπαρούνες πέντε θάνατοιείναι η σκιά τ’ αγαπημένου της που πέρασε V Αυτά τα λόγια θα τα ξεριζώσει μετά σαράνταχρόνια η λησμονημένη. Και σ’ αυτό το δρόμο να πω πως γίνονται θαύματα; Όχι. Τα θαύματαγίνονται μόνο στις στοιχειωμένες εκκλησιέςΝα πω για τον άνθρωπο που έγινε δέντρο και γιατο στόμα του που φύτρωσαν λουλούδια; ντρέπομαικι όμως πρέπει να μιλήσω κι ας μη με πιστέψουν Ο μόνος που θα μπορούσε να με πιστέψει τον σκό-τωσαν εκεί μπροστά στο βωμό κάτι γυμνά αγόριατον σκότωσαν με τις πέτρες. Ήθελαν να πληγώσουνένα λυκόσκυλο ήθελαν να πουν ένα τραγούδι ήθελαννα φιλήσουν μια γυναίκα. Πάντως τον σκότωσαν και τον κόψαν στα δυο μ’ ένα σπαθί. Από τη μέσηκι απάνω τον έστησαν άγαλμα σ’ ένα παράθυρο.Από τη μέση και κάτω τον έμαθαν να περπατάει σαντα μικρά που αρχινάνε. Γι’ άγαλμα δε φάνηκε άξιοςγιατί δε μπόρεσαν να γίνουν άσπρα τα μάτια του. Τα πόδια του πάλι κάνουνε ένα σωρό τρέλες καιτρομάζουν τις γυναίκες που νυχτώνονται στα πα-ράθυρα. Τώρα πλάι στα χείλια του έχουν φυτρώσειδυο φυλλαράκια πικρά. Καταπράσινα. Είναι άνθοςή άνθρωπος; Είναι άνθρωπος ή άγαλμα; Είναι άγαλμα ή απόκρυφος θάνατος. Αυτά τα λόγιαθα τα ξεριζώσει μετά σαράντα χρόνια η λησμο-νημένη. VΙ Η λησμονημένη είναι ο στρατιώτης που σταυρώθηκεη λησμονημένη είναι το ρολόγι που σταμάτησε η λησμονημένη είναι το κλωνάρι που άναψεη λησμονημένη είναι η βελόνα που έσπασεη λησμονημένη είναι ο επιτάφιος που άνθισεη λησμονημένη είναι το χέρι που σημάδεψεη λησμονημένη είναι η πλάτη που ανατρίχιασε η λησμονημένη είναι το φιλί που αρρώστησεη λησμονημένη είναι το μαχαίρι που ξεστόχησεη λησμονημένη είναι η λάσπη που ξεράθηκεη λησμονημένη είναι ο πυρετός που έπεσε Η Λησμονημένη Πηγή:http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?text_id=2721&hi=551440&cnd_id=8