τ' αδέσποτα σκυλιά, τ' αδέσποτα παιδιά, οι αδέσποτες ψυχές. άγριες, φωτεινές, ευάλωτες. όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη. μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος στην άλλη άκρη τ' ουρανού. τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους, στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα.
Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
[πηγή: Τόλης Νικηφόρου, Ο πλοηγός του απείρου. Ποιήματα 1966-2002, Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 327]
Αναδημοσίευση από:http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C131/595/3928,17329/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου