Άγγελος Σικελιανός-Τα γύρα μου (απόσπασµα)

 Γύρα, στόν κάµπο, στά βουνά,
παντού, ό αδρός αργάτης.
Δίπλα στ’ αµπέλια ό πιστικός
 αγρύπναε κι ό δραγάτης.
 Ολούθε ό ιδροµέτωπος
κυβέρναγε χωριάτης.

 Μέ παραµόνευε ή ευκή
τού ζήτουλα στούς τράφους.
Γνώριµους έβλεπα νεκρούς
 απάνω από τούς τάφους.
Παντού ό λαός· καί ανέβηκα
όσο ανεβαίνει ή µέρα,
γιά νά χαρώ τό διάπλατο
τού απάνω κόσµου αγέρα.
Βουνά ξεσκάφτει τό τσαπί,
χτυπάει τό µελισσόχορτο,
αναπηδά τό εύώδισµα
στό λαγαρόν αίθέρα.

Παντού ό λαός· καί λάτρεψα,
 καί στή λαχτάρα µου είπα:
 «Βάλε τό αυτί στά χώµατα».
Καί φάνη µου πώς ή καρδιά
της γής βαριά αντιχτύπα.

Κ’ έβλεπα απάνω άπ’ τήν κορφή,
 βαθιά, τήν πλάση πάσα,
 τόν ουρανόν ανάσαινα
 καί δέ µού ακούγονταν ή ανάσα.

 Κάτου, ζευγάρια αλάτρευαν·
τ’ άτια τ’ ανεµοπόδα
 στ’ αλώνια- από τό πέταλο,
 καί τό στουρνάρι ευώδα
σπιθοβολώντας - έλαµπαν·
οί αθεµονιές εβάραιναν·
 νά ζαναµπούνε επάλευαν
στούς σβώλους τά σκουλήκια·
 ανακοχλάανε στίς ελιές
 µιά βράση τά τζιτζίκια.

Έτρεµε ή χλόη ολούθενες.
 Τό λυγερόν αγέρι
εσήµαινε αιθερόηχον
 ψηλά τό µεσηµέρι· ..................................

(Αλαφροϊσκιωτος, «Τα γύρα μου», Λυρικός Βίος, ό.π.,τ. Α΄, σ. 94-95)