ας είναι η καρδιά μου πάντα ανοιχτή στα μικρά
πουλιά που ’ναι τα μυστικά της ζωής
ό,τι κι αν τραγουδούν είναι καλύτερο απ’ το να γνωρίζεις
κι αν οι άνθρωποι δεν θέλουν να τ’ ακούσουν οι άνθρωποι είναι γέροι
ας περιδιαβαίνει το μυαλό μου πεινασμένο
κι άφοβο και διψασμένο κι εύπλαστο
ακόμη κι αν είναι κυριακή ας έχω άδικο
γιατί όποτε οι άνθρωποι έχουν δίκιο δεν είναι νέοι
κι ας μη κάνω εγώ τίποτα χρήσιμο
κι ας αγαπώ εσένα περισσότερο κι από αληθινά
δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος τόσο ανόητος που να μη μπορεί να
τραβήξει όλο τον ουρανό πάνω του μ’ ένα χαμόγελο
«Ανθολογία ερωτικής ποίησης», εισαγωγή - μετάφραση Χάρης Βλαβιανός, εκδόσεις Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου