"Όμορφη μέρα! Όσοι πνιγήκανε χτες
θα το ’χουνε μετανιώσει"
Ήσυχο το χαμόγελο που σε πονάει στα δόντια
η απελπισία που θα ’βαζε φωτιά
γέρασε πια και ζητιανεύει
– το αδιάλλακτό μας πένθος πουλιέται στα βιβλιοπωλεία.
Δεν έχω τίποτα σ’ αυτό τον τόπο
περαστικός σαν να ’ρχομαι στα παιδικά μου χρόνια
το μέλλον είναι έτοιμο
τα τελευταία μας λόγια δεν γράφτηκαν στους τοίχους
το μέλλον είναι έτοιμο – σίδερο και τσιμέντο
τα τελευταία μας λόγια είναι από χαρτί
άγριο χορτάρι τρώει τους νεκρούς μου
δεν έχω τίποτα σ’ αυτό τον τόπο
...εύκολα χρόνια εύκολα δάκρυα που δεν ήτανε δικά μου
εύκολα χρόνια τ’ απογέματα με την γκαζόζα και τους φίλους
δίπλα στο γιασεμί δίπλα στις διαδηλώσεις
που γέμιζαν τον στίχο ξένο αίμα...
(Ακτή, 1969–
(Υπό ξένην σημαία. Ποιήματα 1967-1987, 1991)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου