ΕΛΕΓΕΙΟΝ
Στὰ ὑπερῶα τῶν βουνῶν σὲ ψάχνει τὸ φεγγάρι. Κάτω στὶς ἔρημες λοφοπλαγιὲς ἡ θλίψη σταφιδιάζει ὅλα τὰ φροῦτα. Κι ἐσὺ κρεμασμένος ἀπὸ τὶς ρίζες τοῦ βίκου καὶ τῶν μπιζελιῶν ὀσμίζεσαι τὰ μύρα τῶν ἀγρῶν ματαίως. Γιατὶ ἔχεις κατέλθει πιὰ ἀνεπιστρεπτί. Καὶ μέσα στὸ ρηχὸ φαράγγι τῆς καρδιᾶς σου ἠχεῖ μονάχα ὁ θρῆνος τοῦ τριζονιοῦ. Ἀκατάπαυτα τὸ σκουλήκι σὲ τρυγάει. Κι ὀνειρεύεσαι ὅτι ξυπνᾶς καὶ τινάζεσαι ἀπελπισμένος μέσα ἀπὸ τὸν μανδύα τῆς λάσπης. Τότε θυμᾶσαι ὅτι ὁ ὕπνος σου εἶναι μαῦρο φτερό. Καὶ νιώθεις ὅτι φορᾶς μονάχα χῶμα καὶ νερὸ καὶ σ’ ἔχουν ρουφήξει τὰ μεσάνυχτα.
(Ηλίας Κεφάλας. "Λεζάντες για τ' αόρατα", 2016)
Στὰ ὑπερῶα τῶν βουνῶν σὲ ψάχνει τὸ φεγγάρι. Κάτω στὶς ἔρημες λοφοπλαγιὲς ἡ θλίψη σταφιδιάζει ὅλα τὰ φροῦτα. Κι ἐσὺ κρεμασμένος ἀπὸ τὶς ρίζες τοῦ βίκου καὶ τῶν μπιζελιῶν ὀσμίζεσαι τὰ μύρα τῶν ἀγρῶν ματαίως. Γιατὶ ἔχεις κατέλθει πιὰ ἀνεπιστρεπτί. Καὶ μέσα στὸ ρηχὸ φαράγγι τῆς καρδιᾶς σου ἠχεῖ μονάχα ὁ θρῆνος τοῦ τριζονιοῦ. Ἀκατάπαυτα τὸ σκουλήκι σὲ τρυγάει. Κι ὀνειρεύεσαι ὅτι ξυπνᾶς καὶ τινάζεσαι ἀπελπισμένος μέσα ἀπὸ τὸν μανδύα τῆς λάσπης. Τότε θυμᾶσαι ὅτι ὁ ὕπνος σου εἶναι μαῦρο φτερό. Καὶ νιώθεις ὅτι φορᾶς μονάχα χῶμα καὶ νερὸ καὶ σ’ ἔχουν ρουφήξει τὰ μεσάνυχτα.
(Ηλίας Κεφάλας. "Λεζάντες για τ' αόρατα", 2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου