Στέκεται στα βλέφαρά μου
Τα μαλλιά της μες στα δικά μου μπλέκονται
Έχει τη μορφή του χεριού μου
Έχει το χρώμα των ματιών μου
Η σκιά μου την περικλείει
Όπως ουρανός μια πέτρα
Τα μάτια της ποτέ δεν κλείνει
Και να κοιμηθώ δεν μ’ αφήνει
Και τα όνειρα που βλέπει μες τη μέρα
Κάνουν τους ήλιους να εξατμίζονται
Κι εμένα να γελώ, να κλαίω και να γελώ
Να μιλώ όταν δεν έχω τίποτα να πω
«Ανθολογία ερωτικής ποίησης», εισαγωγή - μετάφραση Χάρης Βλαβιανός, εκδόσεις Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου