Κάθε μέρα
όλο και κάτι ξεχνάς.
Σβήνει απ' τον χάρτη του μυαλού κι ένα νησί.
Σε λίγο θ' απομείνει
ένας ωκεανός
μια άβυσσος.
Σιγά σιγά οδεύεις προς τη γέννηση
τη σύλληψη
προς την ανυπαρξία.
Στον ύπνο του χιονιού.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς.
Έχουμε τόσες λέξεις να ξεχάσουμε.
Φωτεινή Βασιλοπούλου, Αμείλικτο Νερό, Εκδόσεις των φίλων 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου