Πιο πολύ από τους φανερούς
τρέμω τους υπόγειους
αυτούς που κοιμούνται με δυο μάτια.
Το’ να στυλώνουν στο γκρεμνό
το άλλο στην πεδιάδα
κι αχολαλούν στο διάβα τους κοιτάμενα ψοφίμια
μα σαν κοιτούν βλέπεις φαρδιά να προσκυνάνε κρύπτες
κι απλώνουνε το χέρι τους
να ελεήσουν σένα
που’ σαι γυμνός κι ανέστιος
σε χώματα ανθισμένα
ένας Χριστούλης μοναχός στης παγωνιάς τη φάτνη
με σπίρτα π’ άναψαν κραυγές
παλεύεις ν’ ανασάνεις
και δεν το βλέπεις ακριβέ
πως σ’ έχουνε καρφώσει
σ’ έναν αιμάτινο σταυρό
μέσα στα δυο σου μάτια.
Αντλήθηκε από το προφίλ της ποιήτριας στο fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου