Γιάννης Αηδονόπουλος-Ρέκβιεμ

 Τώρα, που είμαστε μόρια θανάτου,

στους κύκλους της αβύσσου του γυρτοί,

κάτω από τα βαριά υποδήματά του

κυκλάμινα ορφανά και μας πατεί.

--

Κύριε, το πράο Σου βλέμμα σαν αχτίνα

πάνω μας ρίξε! Καλοκαιρινοί

σ’ ένα γλυκό και παραδείσιο μήνα

κάμε ν’ αστράψουν οι άδειοι Σου ουρανοί!

--

Μεσ’ απ’ τη ρηγική Σου αταραξία,

οδήγα τις στροφές των τραγουδιών

με την μπαγκέτα του άσπρου Γαλαξία

στα χείλη των χλωμών Σου αγγελουδιών!

--

Χαμήλωσε το χέρι των θαυμάτων

πάνω στης μοναξιάς μας την πληγή!

Περιπατώντας επί των κυμάτων,

έλα κι αγκυροβόλησε στη γη!

--

Ξέχασε τη φιλέρημή σου σκήτη,

πίσω απ’ τον ουρανό που μας γελά!

Το σπάταλο αίμα οδήγησε στην κοίτη

των ποταμών που τρέχουν απαλά…

--

Κύριε, κοντά μας δέξου πιά να μείνεις,

στην ταλαιπωρημένη αυτή αμμουδιά,

και με το παραμύθι της γαλήνης

νανούρισέ μας, σα μικρά παιδιά!... 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (1916-1944)

Πηγή:http://giorgosbalurdos.blogspot.com/2016/12/blog-post_25.html