Γιώργος Σαραντάρης, Οι μενεξέδες

Τα φώτα σαν πουκάμισα

Ντύνουν τα σώματα

Εκείνων των ανθρώπων

Που αγαπήσαμε

Και που αφήσαμε

Ή μας αφήκαν

Χωρίς χαιρετισμό

Ποτέ δεν καρτερούσαμε

Τέτοιο θέαμα

Δεν προέβλεπαν

Τα μάτια μας

Τόσους κρίνους

Ήταν γραφτό να χάσουμε τον ύπνο

Χωρίς διαμαρτυρία

Μέσα στους μενεξέδες να σκορπίσουμε

Και να ξαναβρεθούμε

(1938)

[Από την ενότητα Ο θάνατος θα μάθει να πεθαίνει]

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Στη δόξα των πουλιών (1997)

Πηγή:https://www.translatum.gr/forum/index.php?PHPSESSID=1b1cdc8c5c317c20b7c3708f01c55bad&topic=33768.msg168066#msg168066