Θανάσης Βενέτης - Δύο ποιήματα

 Ποτέ δε θα μάθεις το άλλο μου πρόσωπο, το άλλο μου όνομα

δε θ’ αγαπήσεις ποτέ τα χιόνια που αγάπησα.

Σε ξεγέλασαν οι αράχνες μου

οι πλάνητες και αλαζόνες στίχοι μου

σε παγίδεψαν

οι καθημερινές μελετημένες μου κινήσεις

οι άλλες μου εκδοχές.

Ελάχιστο μόριο στις τεράστιες συγκεντρώσεις

δε θα με δεις ποτέ, στα γήπεδα και στις πλατείες

να καίω τα μυστικά μου αλώνια.

Δε θα μάθεις ποτέ για τα φτωχά μου ζεϊμπέκικα

που χόρεψα ξενύχτης και μονάχος.

Σ’ έχω δει πολλές φορές να με κοιτάς

σα να περισσεύω στη ζωή σου.

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

Λάμπα θυέλλης είσαι στη ζωή μου

Ερειπωμένη μου

πόσα ναυάγια δίχως κύματα

ποια σώματα βασάνισες

ξέμεινα από όνειρα και τρέλα

σπασμένος σου καθρέφτης και φωνή

χωρίς ηχώ

σε σκοτεινά πηγάδια.

Πηγή: https://frear.gr/?p=3823