Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα

 ΠΡΟΤΟΥ ΓΕΡΑΣΩ ΚΙ ΑΛΛΟ

Προτού γεράσω κι άλλο

κι ολότελα, μα ολότελα φυράνω

και στο κρεβάτι μέσα για τα καλά να χωθώ

τραβώντας ως επάνω τα σκεπάσματα-

ένα ποίημα σου ζητώ

ένα ποίημα ακόμα που θα ‘ρχόντανε

γλυκά να με παιδέψει.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

Ένα ποίημα,

δώσε μου ένα ποίημα-

ένα ποίημα από κείνα που τσιγκουνεύεσαι

κι όχι απ’ αυτά

που έχεις σε πρώτη ζήτηση.

ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΑΛΙ

Ειν’ ένας άλλος θάνατος

ο γέρος στο επιπλωμένο διαμέρισμα-

καλά διπλωμένος μες στη ρόμπα του

έχοντας τραβήξει λιγάκι την κουρτίνα

κοίταζε έξω τ' ανεμοδαρμένα δέντρα.

Ύστερα, πάλι στο έργο του:

βήματα ατέλειωτα πάνω στο χαλί.

ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ

Αυτό είναι το κρεβάτι μου,

πάνω του εκτίω

το υπόλοιπο της ζωής μου:

άλλοτε σε σχήμα ύπτιο

κοιτάζοντας το ταβάνι

κι άλλοτε στο πλευρό.

Καμιά φορά

στρέφω και στο παράθυρο-

χαζεύοντας τις κορυφές των δέντρων.

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ

Πιάνω τον εαυτό μου πότε πότε

να αναστενάζει

βαθιά

με αναφηλητό.

Σα να ‘χει μέσα μου σαλέψει

κάποιο ναυάγιο.

ΑΝΤΙ ΝΑ ΖΩ

Αρχίζω να μετακινούμαι δύσκολα
να χάνω την ευαισθησία μου
να παίρνω βάρος

κι αντί να ζω
να κάθομαι και να πλήττω στο παράθυρο

κοιτάζοντας το δρόμο
με τα τροχοφόρα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ