Τάσος Πορφύρης - Πέντε ποιήματα

 ΤΑΞΗ

Εδώ τα βήματα ήταν βαριά και σίγουρα μετρημένα
Οι ανάσες χωρούσαν μέσα τους τον ορίζοντα τα σπίτια
Τα όνειρά τους τίποτα δεν περίσσευε αν αφαιρούσες
Μια πέτρα γκρεμιζόταν το σπίτι μια λέξη έπεφτε
Ο ουρανός.

***

ΡΗΜΑΓΜΑ

Ντουφεκιά στο δάσος διώχνοντας πουλιά
Ντουφεκιά στον ύπνο σκορπίζοντας όνειρα
Ντουφεκιά στη μνήμη σκοτώνοντας συντρόφους.

***

ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ

Όταν απλώνεις το χέρι κι οι άλλοι
Κρατάνε το δικό τους στην τσέπη
Όταν τους κοιτάζεις στα μάτια κι
Εκείνοι αφοσιώνονται στον πίνακα
Τρία μέτρα δεξιά σου όταν εκλιπαρείς
Για μια λέξη κι ακούς την ηχώ
Την τρομαγμένη ηχώ της δικιάς σου
Φωνής κάποιος τότε ξαναστρώνει το
Μοναχικό σου κρεβάτι με τα κρύα
Σεντόνια της μοναξιάς.

***

ΧΡΟΝΟΙ

Διότι κακά τα ψέματα κανένας
Χρόνος δεν δουλεύει για μάς αντίθετα
Όλοι είναι εναντίον μας ο παρελθών
Με τις ανεπανόρθωτες ζημιές ο παρών
Να μας μαχαιρώνει πισώπλατα κι ο μέλλων
Α! ο μέλλων καμπούρης από το βάρος τόσων
Ελπίδων σέρνεται και μάς καταριέται.

***

ΕΡΩΤΗΜΑ

Πώς θ’ αντιδρούσαμε αν ύστερα από καθυστέρηση
Τόσων χρόνων χαμήλωνε επιτέλους ο Σταυραϊτός
Του Κρυστάλλη; Ποιος θ’ άντεχε το ύψος;

*Από τη συλλογή “Τα λαβωμένα”, Εκδόσεις “Έρασμος”, Αθήνα 1996.

Πηγή: https://tokoskino.me/2016/04/01/%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/