Αν δεν στεκόσουν στην απέναντι αποβάθρα
δεν θα έφευγα
Δεν θα γινόμουν δρόμος
Δεν θα γινόμουν έλεος για όσους περπατούν
ανήμποροι ν' ακούσουν τις φωνές τρομαγμένων
αγγέλων που κείνται με τα μεγάλα φτερά
τους απλωμένα στο χώμα απειλώντας τη
σιγουριά των περαστικών
Δεν θα γινόμουν ερημιά και λόγια που
προφέρονται ξεχνώντας την αιτία τους
Δεν θα γινόμουν ο αγαπημένος που
θυσιάζεται για ένα καπρίτσιο του θεού
Ανεβαίνοντας στον ουρανό και κατεβαίνοντας
αποκαμωμένος στη γη
Και δεν θα με συνέτριβαν των ανομοίων
τα θελκτικά προστάγματα.
Κι ούτε θα έβλεπα τις συναστρίες να
συμβάλλουν στην εξαφάνιση του
ημερησίου φωτός
Αν δεν στεκόσουν στην απέναντι αποβάθρα
θα έμενα ίσως ακίνητος
Πηγή: Ήταν ώρα, Έρασμος 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου