Σ. Σ. Χαρκιανάκης - Ποιήματα

 Τα σκουπίδια 

Είν’ όλα εκείνα τα μεγέθη 

απ’ τα οποία παραιτείσαι 

για να τα εκχωρήσεις οριστικά 

στην μέριμνα της σκούπας

αδιαφορώντας για τα 

πολλαπλά σου αποτυπώματα

και στις τρεις διαστάσεις

των εξαντλημένων σωμάτων.

Όμως η σκούπα συλλέγοντάς τα

σ’ ένα τόπο δεν τα εγκαταλείπει 

με την ίδια περιφρόνηση·

τους δίνει τ’ όνομά της 

στο υποκοριστικό,

τελευταίο υπόλειμμα ανθρώπινης 

τρυφερότητας.

......................................................................................................................................................................

                Ελλάδα

Ελλάδα δεν είναι ο Όλυμπος

μήτε ο Παρθενώνας

μήτε ακόμη κι η Αγιά Σοφιά.

Είναι ό τρόπος πού πίνεις κρασί

κι ακόμη ακριβέστερα

το πώς παραμιλάς στο μεθύσι.

Sydney-Ashfic’d 11-3-90

...................................................................................................................................................................

Παρά-πονο

Και τι θαρρείς πως είναι το παράπονο;

Είν' ένας πόνος πιο εκεί από τον πόνο

που θέλει όμως να μείνει άσημος

χωρίς να είναι απ' την ίδια τη φύση του

καθόλου υποτονικός.

Είν' ένας πόνος που στέκει παράμερα

σαν το παιδί που πάει να κλάψει

κι έφυγε πιο πέρα

για να μη βλέπει κατάματα κανέναν πια

ή μάλλον να μην το βλέπουν

έτσι που τώρα ντρέπεται

καθώς το παραμέρισαν για κάτι άλλο.

Ένα λοιπόν απαρηγόρητο παιδί

το παράπονο

επειδή ακριβώς το ξέρει εκ των προτέρων

πως θα βρίσκεται πάντα στο παρά

και πάντα θα κοιτάζει πέρα.

Sydney (Brighton Le Sands), 1-3-1998

..................................................................................................................................................................

Πόσο μεγάλες οι νύχτες κι οι μέρες όσο ήμασταν μικροί! Τα χρόνια του Δημοτικού δεν περνούσαν κι οι μεγαλύτεροι θαρρείς αποφοιτούσαν πρόωρα αφήνοντας πίσω εμάς σαν τιμωρημένους. Όταν τελείωσαν αυτές οι ψευδαισθήσεις ανατιμήθηκαν όλα γύρω και μέσα μας και τότε καταλάβαμε σοφότεροι το ειδικό βάρος όλων των πραγμάτων... Sydney (St Vincent's Hospital/Νοσοκομείο Αγίου Βικεντίου), 2.3.1985

.....................................................................................................................................................................

Αν δεν είδες άνθρωπο σε μπαλκόνι να θαυμάζει το κενό θα πει πως δεν εγνώρισες τα στοιχειώδη της ζωής: την πλήξη την απόγνωση τη νοσταλγία.

...................................................................................................................................................................

    Οι Έλληνες

Περπατουν μεθυσμένοι
απ' όσα είδαν και δεν κατάλαβαν.
Το βήμα τους δεν παραπαίει
γιατί τον νου τους δεν θόλωσε
ξένη ουσία.

                                                                                             

Περπατουν μεθυσμένοι
με μάτια ορθάνοιχτα
και δεν κινδυνεύουν να προσκρούσουν
εις λίθον τον πόδα

Το μέγα προνόμιο
να περπατούν μεθυσμένοι
είναι ότι γεννήθηκαν μεθυσμένοι
και ποτέ δεν συνήλθαν.

Η Δομή των Κρυστάλλων

...............................................................................................................................................................

Πόσες φορές έπαιξες με το κίτρο

για να του κλέψεις το χρώμα;

Του πήρες κάτι από το φως και τη λάμψη

μα θα σου λείπει πάντα

ο χυμός και το άρωμα!

H άλλη εκδοχή, εκδ. Δόμος