Τα λίγα έπιπλα –δυο τρεις καρέκλες, το μονό κρεβάτι,
το τραπέζι του– λουφάζουν τώρα αμίλητα
μες στο δωμάτιο, μαζεμένα
σαν τα συσταλτά νύχια της πληγωμένης γάτας.
το τραπέζι του– λουφάζουν τώρα αμίλητα
μες στο δωμάτιο, μαζεμένα
σαν τα συσταλτά νύχια της πληγωμένης γάτας.
Τα πουκάμισα και τα πουλόβερ του στην ντουλάπα
σφιχταγκαλιάζονται με τα ίδια τους τα μανίκια
που μέχρι χθες ανέμιζαν
από εσωτερικούς ανέμους αρπαγμένα.
Οι κούπες για το τσάι του στραγγίζουν
μάταια στον νεροχύτη κι η βρύση στάζει αργά,
όπως συμβαίνει πάντα στα λυπημένα ποιήματα.
σφιχταγκαλιάζονται με τα ίδια τους τα μανίκια
που μέχρι χθες ανέμιζαν
από εσωτερικούς ανέμους αρπαγμένα.
Οι κούπες για το τσάι του στραγγίζουν
μάταια στον νεροχύτη κι η βρύση στάζει αργά,
όπως συμβαίνει πάντα στα λυπημένα ποιήματα.
Το κασκόλ του άφαντο, πετάει
κάτω απ’ τα σύννεφα κι ανάμεσα στις κεραίες.
κάτω απ’ τα σύννεφα κι ανάμεσα στις κεραίες.
(Από τη συλλογή «Ο θάνατος πλένει το πρόσωπό του στα νερά που κυλάνε απ’ το σώμα σου», εκδ. Πόλις, 2023)
Πηγή: https://www.andro.gr/special-categories/badges/oi-poihtes-mas-gia-ton-gianni-konto/4/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου