Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος - Δύο ποιήματα

 ΑΝΑΦΟΡΑ

                                                                              του Μάριου
 
Προκαταβάλλοντας τα χρέη της γενιάς σου
μας απαγόρευσες διαπαντός τα δάκρυα.
 
Εγώ όμως πρέπει εξάπαντος να σου γράψω
διότι δεν έχω άλλο χρόνο
διότι δεν μου απέμεινε δεκάρα τσακιστή
από τα χρυσά φεγγάρια της νιότης μας
 
διότι κουράστηκα να βλέπω τους πάντες να σε προσπερνούν
ακροποδητί
χλευάζοντας την προσήλωσή σου στην αισθητική της βρα-
δύτητας.
 
Φεύγοντας πήρες το βλέμμα σου από πάνω μου
όμως αυτοί που σε διαδέχτηκαν στην ψυχή μου
δεν κληρονόμησαν και την εξουσία σου πάνω της.
 
Και πρέπει τώρα να τα βγάλω πέρα με τους ανέμους αλλά όχι
παλεύοντας στα μαρμαρένια αλώνια
μα μπεκρουλιάζοντας στα σκαλοπάτια της Κίρκης.
 
Έτσι αφήνω το δεντράκι σου απότιστο στη βούληση
αδιάφορων κηπουρών
στο τίποτα του λιβανιού στο πουθενά της δόξας
 
διότι γέρασα και δεν αντέχω πια να διώχνω τα σκυλιά
που με κυκλώνουνε σαν έγνοιες νύχτα-μέρα.
 
Ήρθανε χρόνια δίσεχτα, πρίγκηπα
ραγίσανε τα κάστρα μας
ήρθε το μέλλον μαύρο
 
μα εσύ μας απαγόρευσες διαπαντός τα δάκρυα.

*
 
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ‘89
 
Οικολογική αποτέφρωση
                         φρονημάτων
-έστω λοιπόν
ας ολοκληρωθεί το μάταιο
 
να επιστρέψει το λευκό στο χαρτί
να επιστρέψει το χαρτί στο δέντρο
να ανέβει ψηλά
                  Καπνός
                                η ψυχή.

*Από το συγκεντρωτικό: Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος Ποιήματα (1962-2018), Εκδόσεις Πανιοπτικόν.