Θέλω να εφεύρω μια γλώσσα νέα.
Τις σιωπές να ντύσει
και τις ανέστιες επιθυμίες να σαρκώσει.
Σαν παλτό να κουκουλώσει
τη μοναξιά μας αυτήν
την άγρια νύχτα.
Χάδι σοφό στ’ αχάιδευτα μέλη
ζωή να δώσει.
Να ξαναθυμίσει την ανακάλυψη
του πρωτόφαντου κόσμου.
Θέλω, μέσ’ απ’ το χάος του εαυτού
τούτη η γλώσσα
ν’ αγκιστρώσει
την αγάπη!...
Δώρα Κασκάλη, Κάπου ν’ ακουμπήσεις (2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου