Ο χρόνος είμαστε. Είμαστε η αεικίνητη
παραβολή του σκοτεινού Ηρακλείτου: νά μας!
Νερό είμαστε· δεν είμαστε ο σκληρός αδάμας:
αυτό που απόλλυται, όχι αυτό που ακινητεί.
Είμαστε το ποτάμι και ο Έλληνας που μες
στον ποταμό κοιτιέται, κι η αντανάκλασή του
τού αλλάζει στο ύδωρ τού κατόπτρου τη μορφή του,
στο κρύσταλλο που αλλάζει ως φλόγα στις πυρές.
Το μάταιο είμαστε ποτάμι που όλο τρέχει
στη θάλασσά του, κι ο ίσκιος πάντα το κατέχει.
Μισεύουν όλα, τίποτα δεν μας κρατιέται.
Η ανάμνηση δεν κόβει πια το νόμισμά της.
Κι αν κάτι σίγουρα έχει και κρατά σιμά της
είν’ κάτι σίγουρα που της παραπονιέται.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου