Θάλασσα με τα μοναχικά και λυπημένα
Πλοία, ψυχές νεκρών που ταξιδεύουν.
Θάλασσα και ψυχή και ταραγμένη αγάπη,
Νερά μας παίρνουν, άνεμοι μας παν.
Άπληστη, ακατάτμητη και μοιρασμένη,
Σ' ωκεανό, σε πέλαο, σε κοχύλι.
Άπειρη και κατάστενη σε μια σκαμμένη πέτρα.
Και ουρανέ, σαν άλλη θάλασσα πάνω στη θάλασσα,
Γαλάζιο αίμα και φτερό, γαλάζιο ψάρι.
Ερωτική βροχή, ουράνια δίψα,
Έρωτα, πιο έρωτα, που τίποτα δε σε χορταίνει.
Γιώργος Θέμελης | 23 Αυγούστου 1900 - 17 Απριλίου 1976 |
Πηγή: «Φωτοσκιάσεις», 1961, Δενδρόκηπος και άλλα ποιήματα, εκδόσεις Ρώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου