Ο ηλιοφόρος Ιούλιος λίγος,
ο εύγευστος Αύγουστος ελάχιστος
και πότε κι όλας ο σιγαλός Σεπτέμβριος.
Προς το κενό καλπάζοντας
να κρατηθείς, από πού
να φύγεις,
κλειδί—κλαδί δεν έχει ο χρόνος λείος, απότομος
κάθε στιγμή του γκρεμός — πώς να σώσεις
την αστραπή τη ζωή σου
—μ' ένα ποίημα, μ' ένα παιδί,
μ' ένα άγαλμα στο μουσείο;
Μία, δύο και τρεις φορές κι εκατοντάδες
κι αν έρθει ο Ιούλιος
κι ο Αύγουστος αν έρθει πάλι
στο θάνατό σου θα σ' εγκαταλείψουν
που λίγο-λίγο, καθημερινώς σ' έχει κερδίσει, όσα
φιλιά κι όσα φτερά
μέσα τους κι αν επρόφτασες να θησαυρίσεις.
Λένα Παππά (1932)
Σπύρος Κοκκίνης (Επιμ.), Ανθολογία Νεοελληνικής Ποίησης: Από Τα Άνθη Ευλαβείας έως τις μέρες μας (1708-1989), Αθήνα: Εστία 2008.
Πηγή:http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/papa_ioulios.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου