Είναι ψυχές που έχουν
αστέρια γαλάζια,
πρωινά μαραμένα
ανάμεσα σε φύλλα χρόνου
κι αγνές γωνιές
που φυλάνε παλιούς
νοσταλγικούς ψιθύρους
και όνειρα.
Άλλες ψυχές έχουν
πονεμένα φαντάσματα
παθών. Σκουληκιασμένα
φρούτα. Αντίλαλους
μιας καμένης φωνής
που φτάνει από μακριά
χείμαρρος σκότους. Αναμνήσεις
στεγνές από κλάμα
και ψίχουλα φιλιών.
Πάει πολύς καιρός
που ωρίμασε η ψυχή μου,
και καταρρέει
γεμάτη μυστήριο.
Πέτρες της νιότης
φαγωμένες από τη νοσταλγία
πέφτουν μες στα νερά
των λογισμών μου.
Κι η κάθε πέτρα λέει:
«Είναι μακριά ο Θεός»!
μετάφραση Κοσμάς Πολίτης
Πηγή: « FEDERICO GARCIA LORCA- ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΑΠΑΝΤΑ
ΤΟΜΟΣ Α΄- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΑΤΗ 1997 – ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ – ΡΗΓΑΣ ΚΑΠΠΑΤΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου