Μιχάλης Κατσαρός [25]

Έρχομαι πίσω σου βηματίζοντας

Με περιφέρεις στους τόπους σου σαν έναν τυφλό

Τι είσαι;

Σου παραδίνομαι κι ακολουθώ το μεγάλο ταξίδι.

Δεν σου ζητάω ανάπαυση.

Το πρόσωπό σου χάθηκε προτού πλαστεί

και το γυρεύω.

Εσύ αδιάφορο προπορεύεσαι

Πάντοτε νέο

Τινάζεις τη στάχτη μου

Δε με ακούς

Υπάρχεις μέσα μου χωρίς εμένα.

Δε σε γνωρίζω. Σ' έπλασα με το αίμα μου

Κι όπως μεγάλωσες κι έχεις φτερά

Έγινα πέτρα σου και σκιά σου.

Αν φτιάχτηκε κόσμος φτιάχτηκε

να σε γεννήσει.

Μιχάλης Κατσαρός, Μείζονα Ποιητικά, Τόπος, 2018.