Η σοφίτα
Έλα, ας λυπηθούμε αυτούς που έχουν περισσότερα από εμάς.
Έλα, φίλη μου, και θυμήσου
Ότι οι πλούσιοι έχουνε υπηρέτες και όχι φίλους
Κι εμείς έχουμε φίλους και όχι υπηρέτες.
Έλα, ας λυπηθούμε τους παντρεμένους και τους ανύπαντρους.
Η αυγή κάνει την είσοδό της με μικρά βήματα
Σαν χρυσωμένη Πάβλοβα
Κι εγώ είμαι κοντά στην επιθυμία μου
Κι η ζωή δεν έχει τίποτα καλύτερο
Από αυτή την ώρα της καθαρής ηρεμίας
Την ώρα που ξυπνάμε μαζί.
~ ~ ~
The Garret
Come, let us pity those who are better off than we are.
Come, my friend, and remember
that the rich have butlers and no friends,
And we have friends and no butlers.
Come, let us pity the married and the unmarried.
Dawn enters with little feet
like a gilded Pavlova
And I am near my desire.
Nor has life in it aught better
Than this hour of clear coolness
the hour of waking together.
~ ~ ~
Από την συλλογή Lustra
Εξηγήσεις
1. Η Άννα Πάβλοβα είναι μυθική Ρωσίδα μπαλαρίνα των αρχών του 20ου αιώνα.
2. Όταν γράφτηκε το ποίημα, πριν από 100 χρόνια, δεν υπήρχαν ανελκυστήρες, και οι σοφίτες ήταν τα πιο φτηνά διαμερίσματα, αφού οι ένοικοί τους έπρεπε κάθε φορά να σκαρφαλώνουν 5-6 ορόφους. Δεν είναι όπως σήμερα που τα ρετιρέ είναι τα ακριβά διαμερίσματα. Πρέπει λοιπόν να είναι ένας μεγάλος έρωτας, για να μην αρχίσεις στην 10η – 12η ανάβαση, να βαρυγκωμάς. Απ' την άλλη οι σοφίτες έβλεπαν πρώτες την ανατολή –την χρυσωμένη Πάβλοβα,- που αργούσε να φτάσει, ή δεν έφτανε ποτέ στον βυθό των στενών δρόμων της Ανατολικής Όχθης του Σηκουάνα, που έμεναν οι Αμερικανοί εμιγκρέδες, και όπου ο Πάουντ γνώρισε την σπουδαιότερη ίσως γυναίκα της ζωής του, την Όλγα Ρατζ. Η αμοιβή για την ανάβαση λοιπόν, είναι η αιθέρια στιγμή της αυγής. Κι ο Πάουντ μιλώντας για την αυγή, υποβάλλει την ιδέα του αιθέριου έρωτα. Κάνει το άυλο συγκεκριμένο. Αυτό κάνει η ποίηση.
3. Παράβαλε και το Ξυπόλυτοι στο Πάρκο (Ρόμπερτ Ρέντφορντ – Τζαίην Φόντα,) με έναν άλλο έρωτα και ένα άλλο ρετιρέ σε πολυκατοικία χωρίς ασανσέρ.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Χαρίτωνα Χαριτωνίδη στο fb.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου